Creatieve blokkade

Vakantie! Hoe heerlijk is dat? En hoe jammer het ook is dat de praktijk wegens de Lock down gesloten is, het zorgt er wel voor dat ik ook echt vakantie heb. En ik verheug me er op om weer eens te schilderen. Eindelijk heb ik daar weer tijd voor! Nog op de valreep vul ik mijn olieverf aan, voor de winkels moeten sluiten en ik neem me voor om gelijk de eerste vakantiedag mijn atelier in te duiken.

Als die dag is aangebroken, bedenk ik dat ik wel eerst even koffie moet drinken, anders ben ik niets waard. Als de koffie op is, bedenk ik dat ik toch eerst nog even een pennetje moet breien, zo kan ik alles wat in mijn hoofd zit eens rustig op een rijtje zetten. Het worden 20 pennetjes, want ja als je eenmaal bezig bent…. Dan bedenk ik me dat ik nodig de was moet doen, want de handdoeken zijn bijna op en ja, zonder handdoeken is het leven wel erg zwaar natuurlijk. Inmiddels is het 12 uur, lunchtijd dus vind ik, want op een lege maag kan ik sowieso niet schilderen. Terwijl mijn eitje kookt loop ik mijn atelier in. Daar staat een opzet van een schilderij op mijn ezel met alleen nog de onderlaag. Nu is het tijd om de donkere en lichte partijen erin te zetten. Hoe zal ik dat eens aanpakken? 3-tonen gelijk of eerst de donkere partijen? Per onderdeel of gelijk het hele doek in meerdere kleuren? Terwijl ik mijn ei eet denk ik erover na en ik weet het eigenlijk niet. Ik besluit om eerst maar eens een flinke wandeling te maken, dan kan ik mijn hoofd leeg maken en zal de oplossing zich vanzelf wel aandienen. Als ik terug kom is het inmiddels 15 uur. Veel te laat om nog te gaan schilderen, want ja, ik heb toch wel minstens 4 uur nodig om dingen af te kunnen maken…

Herkenbaar zo’n creatieve blokkade? Opstart problemen terwijl je er echt, echt zin in hebt? Heel irritant vind je niet? Maar hoe komt het nou?

In mijn geval ontbreekt het me aan moed en ik heb mezelf aangepraat dat het goed moet zijn, erger nog perfect. Fouten maken mag niet! Deels omdat dat in mijn karakter zit, deels omdat ik dat tijdens mijn studie zo geleerd heb. Want daar werd ik beoordeeld en bekritiseerd, waardoor ik inmiddels zelf mijn strengste criticus geworden ben.

Ik herinner me een gesprek met een vriend hierover en hij zei: “Maar je doet het toch voor jezelf!”. En inderdaad; ik heb soms de meest geweldige ideeën en beelden in mijn hoofd en kan gewoon niet wachten tot ik ze op het doek heb. Maar wat als het me niet lukt? Of als anderen het helemaal niet mooi vinden? Dan ben ik een loser en een slechte kunstenaar en wie zit daar nou op te wachten? Dus ineens is het wel belangrijk wat anderen vinden.

Eigenlijk ligt mijn creatieve blokkade dus ten grondslag aan een vorm van sociale angst; faalangst. Echt jammer, want who cares? De enige goede reden om te schilderen voor mij is het spelen, gewoon te doen wat ik verzin en dan wel zien wat er gebeurd. Zoals Pippi Langkous al zei: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.” Dat leverde haar toch een hoop plezier, avonturen en geweldige creaties op.

Dus prik ik ’s avonds wat punten om de energie weer goed te laten stromen en de volgende dag ga ik meteen met mijn koffie mijn atelier in en zeg tegen mezelf: “Pippi you rule! Let’s start playing!”