Angst versus Intuïtie

“Angst is een slechte raadgever”, luidt het algemene advies. Vaak is dat inderdaad zo, maar wat als de angst die je ervaart ingegeven wordt door je intuïtie? En hoe weet je nou het verschil?

Stel; je ontmoet een interessante man en alles in je schreeuwt: “Oh, nee, dit is niet goed voor me, dit gaat helemaal mis.” Is er dan sprake van een onnodige angst of onzekerheid en moet je het gevoel negeren? Of is de betreffende persoon het type dat naadloos aansluit, bij het patroon dat je hebt, om op de verkeerde mannen te vallen?

Of stel; je ziet een vacature staan van een baan waar je 10 jaar geleden over dacht dat je dat heel leuk leek om te doen. Maar zodra je hebt bedacht dat je dan dus maar moet solliciteren, krijg je het Spaans benauwd, slaat de paniek je om het hart en denk je: “Oké, misschien is dit, op dit moment in mijn leven, toch niet zo’n goed idee.”  Is dat dan angst of intuïtie?

Ik heb regelmatig meegemaakt dat ik mijn intuïtie negeerde, omdat ik die voor angst aanzag en vond dat ik me niet zo moest aanstellen en door de zure appel heen moest bijten. Niet heel rampzalig, want uiteindelijk kom je er vanzelf achter dat iets niet goed voor je is, en dat de angst die je voelde gewoon je onderbewuste was dat je probeerde te waarschuwen. Maar het kan een hoop tijd en energie, ja, soms ook geld, ellende, blessures en uitputting schelen als je dat gelijk door zou hebben.

Inmiddels lukt het mij beter om onderscheid te maken tussen deze twee dingen. Als ik eerst dingen denk als: ‘Wat als… ‘ of ‘Stel je voor dat…’, dan weet ik dat mijn fantasie en verbeeldingskracht op een negatieve manier met me aan de haal gaan en is het 9 van de 10 keer onnodige angst of onzekerheid, wat me remt of tegenhoudt om iets te doen.

Maar als ik een onbehaaglijk gevoel krijg zonder dat ik eerst heb nagedacht, bijvoorbeeld gelijk als ik wakker word, of als ik een sterke fysieke reactie krijg op iets wat iemand zegt of doet, dan is het meestal mijn intuïtie die me waarschuwt, dat dit niet is wat goed voor me is, of is wat ik echt wil. En zodra mijn ego dan in opstand komt met gedachten als: ‘Ja, maar dit is goed voor je’ of ‘Stel je niet zo aan’ ervaar ik angst of paniek, zodra ik daar naar luister en dus in wezen over mijn eigen grenzen heen ga.

Angst hoeft dus niet per definitie een slechte raadgever te zijn. In wezen is angst ons controle systeem dat ons behoed voor gevaar en onbezonnen daden. En ja, dat slaat soms op hol en reageert op momenten dat het helemaal niet nodig is, maar soms is het gewoon heel verfijnd en wel degelijk goed om er naar te luisteren. In onze moderne wereld zullen we niet snel door een tijger verslonden worden, maar wolven in schaapskleren lopen er nog genoeg rond. En hoe mooi is het, dat ons brein zich zo heeft aangepast, dat het die types er precies uitfiltert om ons te beschermen?

Wil je meer weten over angst en hoe acupunctuur kan helpen om de klachten te verlichten? Bel of mail me gerust.